RSS Feed (xml)
Ik had de hele dag in Bunburry gespendeerd en om 16.30 uur werd ik weer op het visitorscentre opgehaald. Dat was nog niet zo makkelijk want het was even zoeken want gaf directies aan die niet echt helder waren. Maar na een kwartiertje had ik Owen toch eindelijk gevonden.
Topaz
We reden uit het centrum van Owen richting 1 van de buitenwijken van Bunburry waar Owen zijn 6 weken oude puppy op kon gaan halen. Het was een steffy, een soort terrier, de naam van het ras in het nederlands zou ik echt niet weten. Ik zat met een erg zenuwachtige Owen in de auto maar hij was niet de enige. Ik vondt het toch ook wel erg spannend. Een puppy in het hostel zou een perfecte plek zijn voor een hond om op te groeien. Owen woonde naast het hostel dus dat was totaal geen probleem en ik wist zeker dat de meeste backpackers een hond in het hostel erg leuk zouden vinden. Owen belde aan en een lief stel deed open met begroeting van 1 van de ouders van de puppy's. We werden gebracht naar de achtertuin waar de hele familie "hond" aan het spelen was. Zeven puppy's. Superlief! Ik kon er zo wel eentje meenemen maar helaas kon dit niet. Alles werd even doorgenomen zoals de vaccinaties die de puppy gehad had, maar dan kon Owen haar toch eindelijk meenemen. Hij was zo trots als een vader. En ik was blij want ik mocht de puppy op schoot nemen in de auto. We liepen richting de auto en keek om. De vrouw van het stel stond met tranen in haar ogen. Zij had ze grootgebracht maar ja zoals alle dingen gaan in het leven:"Er is een tijd van komen en een tijd van gaan" en voor haar was het tijd om afscheid te nemen van de puppy's, hoe treurig dat ook is.
Ik stapte in de auto en nam haar in me armen toen we gingen rijden trilde ze helemaal maar langzamerhand werd het minder. Owen had de naam "Topaz" voor haar bedacht. Dit betekent goud en gouden want ze hadden gouden vacht. Ik vondt het een erg mooie naam zo werdt ze dus omgedoopt tot Topaz. De hele rit ging het verder goed af en toe viel Topaz zelfs nog even in slaap.
Op een gegeven moment werd het echter erg bewolkt overal om ons heen. Het leek wel of er elk moment een onweersbui kon losbarsten. De mensen die op ons afscheidsfeestje waren weten dat er elk jaar ongeveer 3000 bliksemstormen zijn in Australie. Dus dit zou er best wel eens eentje
kunnen zijn maar Owen dacht er anders over. Het kon namelijk ook rook zijn. Nee, dat ziet er niet zo uit toch? Al snel werd het vermoeden van Owen waarheid. We werden omgeleid bij Busselton en alle wegen die naar het westen wezen waren afgezet met politie auto's. Op een gegeven moment roken we zelfs de rook. Al snel kwamen we weer op de Bussel Hwy (de bekende weg richting Margaret River) terrecht want zelfs Owen wist op een gegeven moment niet meer waar we waren. Na een spannende autorit kwamen we weer terug in het hostel. Uiteraard wou iedereen even de puppy zien maar daarna kwam Flo met het idee om nog even van de zonsondergang te genieten. Zo gingen we, ik, Marriele, Flo en Kai (een nieuw gezicht in het hostel uit USA) onderweg naar het strand. Ditmaal naar Surferspoint waar we een mooie zonsondergang zagen met de surfers die aan de horizon nog aan het surfen waren. Het was een goed eind van een mooie dag. 
De volgende dag heb ik in de ochtend gewerkt maar 's-middags was het tijd voor Koninginnedag van. We maakte er een hollandse dag van samen met Wijnand en Jan. Twee groningse jongens die Marriele kende van andere delen van Australie waar ze geweest was. Speculaas werd geserveerd en nederlandse muziek werdt gedraaid en als klap op de vuurpijl hebben we 's avonds heerlijke hutspot gemaakt.
De week vloog voorbij en zo ook de tijd in Margaret River en al snel was het zondag. Tijd om afscheid te nemen hier want ik zou naar het noorden ga reizen samen met Marriele. Het ging allemaal een beetje met gemixte gevoelens. Natuurlijk had ik onwijze zin om een roadtrip te maken richting het noorden maar Margaret River is zo fantastisch dat ik hier zeker nog een maandje zou kunnen blijven, maar helaas werdt er dus zondag afscheid genomen van een mooie tijd in Margaret River. Ik heb zelfs voormezelf al besloten dat ik hier zeker een keer terug zou komen.....
Topaz
We reden uit het centrum van Owen richting 1 van de buitenwijken van Bunburry waar Owen zijn 6 weken oude puppy op kon gaan halen. Het was een steffy, een soort terrier, de naam van het ras in het nederlands zou ik echt niet weten. Ik zat met een erg zenuwachtige Owen in de auto maar hij was niet de enige. Ik vondt het toch ook wel erg spannend. Een puppy in het hostel zou een perfecte plek zijn voor een hond om op te groeien. Owen woonde naast het hostel dus dat was totaal geen probleem en ik wist zeker dat de meeste backpackers een hond in het hostel erg leuk zouden vinden. Owen belde aan en een lief stel deed open met begroeting van 1 van de ouders van de puppy's. We werden gebracht naar de achtertuin waar de hele familie "hond" aan het spelen was. Zeven puppy's. Superlief! Ik kon er zo wel eentje meenemen maar helaas kon dit niet. Alles werd even doorgenomen zoals de vaccinaties die de puppy gehad had, maar dan kon Owen haar toch eindelijk meenemen. Hij was zo trots als een vader. En ik was blij want ik mocht de puppy op schoot nemen in de auto. We liepen richting de auto en keek om. De vrouw van het stel stond met tranen in haar ogen. Zij had ze grootgebracht maar ja zoals alle dingen gaan in het leven:"Er is een tijd van komen en een tijd van gaan" en voor haar was het tijd om afscheid te nemen van de puppy's, hoe treurig dat ook is.
Ik stapte in de auto en nam haar in me armen toen we gingen rijden trilde ze helemaal maar langzamerhand werd het minder. Owen had de naam "Topaz" voor haar bedacht. Dit betekent goud en gouden want ze hadden gouden vacht. Ik vondt het een erg mooie naam zo werdt ze dus omgedoopt tot Topaz. De hele rit ging het verder goed af en toe viel Topaz zelfs nog even in slaap.
Op een gegeven moment werd het echter erg bewolkt overal om ons heen. Het leek wel of er elk moment een onweersbui kon losbarsten. De mensen die op ons afscheidsfeestje waren weten dat er elk jaar ongeveer 3000 bliksemstormen zijn in Australie. Dus dit zou er best wel eens eentje
kunnen zijn maar Owen dacht er anders over. Het kon namelijk ook rook zijn. Nee, dat ziet er niet zo uit toch? Al snel werd het vermoeden van Owen waarheid. We werden omgeleid bij Busselton en alle wegen die naar het westen wezen waren afgezet met politie auto's. Op een gegeven moment roken we zelfs de rook. Al snel kwamen we weer op de Bussel Hwy (de bekende weg richting Margaret River) terrecht want zelfs Owen wist op een gegeven moment niet meer waar we waren. Na een spannende autorit kwamen we weer terug in het hostel. Uiteraard wou iedereen even de puppy zien maar daarna kwam Flo met het idee om nog even van de zonsondergang te genieten. Zo gingen we, ik, Marriele, Flo en Kai (een nieuw gezicht in het hostel uit USA) onderweg naar het strand. Ditmaal naar Surferspoint waar we een mooie zonsondergang zagen met de surfers die aan de horizon nog aan het surfen waren. Het was een goed eind van een mooie dag. 
De volgende dag heb ik in de ochtend gewerkt maar 's-middags was het tijd voor Koninginnedag van. We maakte er een hollandse dag van samen met Wijnand en Jan. Twee groningse jongens die Marriele kende van andere delen van Australie waar ze geweest was. Speculaas werd geserveerd en nederlandse muziek werdt gedraaid en als klap op de vuurpijl hebben we 's avonds heerlijke hutspot gemaakt.
De week vloog voorbij en zo ook de tijd in Margaret River en al snel was het zondag. Tijd om afscheid te nemen hier want ik zou naar het noorden ga reizen samen met Marriele. Het ging allemaal een beetje met gemixte gevoelens. Natuurlijk had ik onwijze zin om een roadtrip te maken richting het noorden maar Margaret River is zo fantastisch dat ik hier zeker nog een maandje zou kunnen blijven, maar helaas werdt er dus zondag afscheid genomen van een mooie tijd in Margaret River. Ik heb zelfs voormezelf al besloten dat ik hier zeker een keer terug zou komen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten