Het einde: Thailand

Ook in Kuala Lumpur gaat het goed. Ik koop een ticket met het eerste beste vliegtuig richting bangkok. Over 2 uurtjes vlieg ik al. Eerst nog even martine op de hoogte stellen, over het hoe en wat. Uiteindelijk land ik na een lange dag eindelijk op het oude vertrouwde Bangkok.

He, he wat ben ik blij.

Zaterdag

Ik pak een taxi vanuit het vliegveld. Van Martine heb ik het adres gekregen van het hotel. Makkelijker gezegd, dan gedaan. De taxichauffeur komt er niet uit. We zijn in de buurt maar ja, ze hebben hier tig zijstraatjes en welke moet je nou hebben. Meerdere malen met de gsm van de taxichauffeur proberen te bellen naar Martine, helaas dit lukt niet. Op een gegeven moment maar aan de lokale mensen gevraagd, maar nee de naam van het hotel komt niet bekend over. Uiteindelijk bel ik Martine via een telefooncel. Jeeh, ik krijg haar te pakken en we spreken af bij een bekend, groot hotel. Dat weet de taxichauffeur wel te vinden. Dan lopen we een aantal straatjes in en daar is het hotel. Een lief klein hotelletje met een hele lieve thaise receptioniste. Ze heet me hartelijk welkom en ik kan eindelijk me rugzak voor een paar dagen wegleggen. Inmiddels is het alweer 7 uur 's-avonds. We gaan even wat

eten, lekker thais, lekker op de hoek van de straat. Mjammie! Ik weet dat ik dit heerlijke eten zeker ga missen. Daarna vroeg naar bed, ben doodop omdat ik de vorige nacht hele nacht wakker ben geweest.

Zondag

Na 12 uur geslapen te hebben, voel ik me als herboren. Ik kan er weer tegenaan. Nadat we van een heerlijk ontbijt genoten hebben en ik kennis gemaakt heb met onder andere een jongen uit oostenrijk, die werkt in australie. Zijn we naar de grote weekendmarkt geweest waar weer genoeg te zien was. Daarna had Martine besloten om een echte thaise massage te ondergaan. Ik had dat nog nooit gedaan, dat leek me dus wel wat. Erg pijnlijk maar totaal relaxt, daarna zijn we naar de foodhall van Siam shoppingcentre lekker wezen eten. 'S-avonds naar de bios. We zijn naar Angels en Demons geweest in het Central World, maar niet zomaar. We gingen naar de Nokia Lounge. Echte Lounge stoelen met zelfs nog een eigen dekentje en bediening. Ja, nu kan het nog. Het was erg leuk en gezellig.

Maandag

Vandaag shopdag. Ik moest natuurlijk ook wel even wat kleding inslaan en daar is Bangkok the place to be voor. We hebben 's-avonds niet veel gedaan. Eten op onze kamer laten bezorgen door de plaatselijk thaise bezorgboer en een filmpje erbij die de receptioniste van het hotel had opgezet.

Dinsdag

Vandaag ben ik jarig, jeeh! Weer een jaartje ouder. Volgens Martine moeten we naar de floating market. Hier was ik nog nooit geweest en leek me toch wel erg leuk. Ondanks dat het wel erg toeristisch was, heb ik me zeker vermaakt op een bootje door de dunne grachtjes en per boot werd de verschillende waar aangeprezen. De terugweg was wat moeilijker, de bus vinden was nog een klus maar uiteindelijk gelukt, daarna op naar Panthip Plaza voor een zoektocht naar een laptoptas een oortjes voor me mp3-speler. Panthip Plaza is het shopping centre voor alle computer gerelateerde waren.

'S-avonds hebben we mijn verjaardag gevierd en wel op een hele speciale manier. Martine trakteerde. We gingen naar het Baiyoke Sky Hotel. Het hoogste hotel in heel thailand. Op de 82e verdieping was het restaurant met een buffet. We gingen er al rond 18.00 uur heen, zodat we de zonsondergang konden zien. Wauw! Wat een uitzicht en ook het eten was fantastisch. Ze hadden echt alles wat je maar kon bedenken. We probeerde van alles kleine hapjes te nemen zodat we alles konden proeven maar ondanks dat konden we nog niet alles proeven. Na het eten zijn we naar de 83e verdieping gegaan. De skywalk. Hier stond je buiten op het roterende dak om een mooie foto te maken van het uitzicht over heel bangkok. Een bijzondere verjaardag dus.

Woensdag

Laatste dag in Bangkok. We zijn naar het Dusit Palace gegaan met heel veel goud en verschillende troonzalen. Erg mooi allemaal. Vooral de witte troonhal blinkte van goud en groene beetle wings. Martine was 's-avonds een beetje moe dus veel hebben we die laatste avond niet meer gedaan.

Donderdag

Dat was het dan. Op sommige momenten in je reis zou je willen dat je thuis was bij je familie maar voel je je ook gelukkig door de dingen die je meemaakt. Niet veel mensen hebben deze kans en dat besef toch maar al te goed, maar nu is een moment gekomen om terug te keren naar huis. Om 07.30 uur werd ik dan ook opgehaald met de taxi die me naar het vliegveld zou brengen. Ik neem afscheid van Martine (zij blijft nog even in Thailand) en dan ga ik toch echt aan me terugreis beginnen.

Ik vlieg weer via Kuala Lumpur en via Kuala Lumpur vlieg ik terug naar Londen. Een vlucht van 10 uur en in het vliegtuig wordt ik ook nog ziek. Ik kom 1 uur 's-nachts aan op Londen, lokale tijd. Voor mijn gevoel is het 7 uur later. In het vliegtuig heb ik niet geslapen dus leg ik net als vele andere me backpack op de vloer van het vliegveld en probeer wat te slapen, dit lukt aardig. Ben zo moe.... afentoe schrik ik wakker omdat je niet je spullen in de gaten kan houden en dan slaap ik weer een halfuurtje verder. Uiteindelijk toch nog een paar uur geslapen. Om 7 uur 's-ochtends kan ik eindelijk inchecken. Om 09.00 uur kom ik aan eindelijk aan in Eindhoven.

Ben toch wel een beetje zenuwachtig. Ik heb me familie een jaar niet gezien.

Als ik me familie dan in me arme sluit, weet ik dat het goed zit.....ook al weet ik dat ik het reizen zo verschrikkelijk zal gaan missen....

Perth 5 juni

's-Morgens rustig aangedaan. Een aantal dingen opgeruimd en om 10.00 uur uitgecheckt en de laatste souvenirs gekocht.

Afscheid van Broome en Australia, mate!

Rond een uur of of 2, de campervan op de parkeerplaats van Cable Beach geparkeerd en alle laatste dingen ingepakt en alles nagekeken of het er weer een beetje schoon uit ziet. Nog even van Cable Beach genoten maar rond 15.30 uur moest ik toch echt de campervan weg gaan brengen. Het was nog wel even zoeken, maar gevonden! Campervan afgeleverd en met de taxi naar het vliegveld van Broome. Me laatste paar uurtjes in Australie zijn geteld. Inchecken op Broome Airport dan maar....klein vliegveld met de liefste boarding area die ik ooit heb gezien. Een binnenplaats met fontein in het midden, een klein cafetje en dat was het eigenlijk wel. Het had meer de indruk van een grote binnentuin. Een gedeelte van het dak was zelfs open waardoor je mooi naar de sterren kon kijken. Ondanks dat vertrekt het vliegtuit 1,5 uur later. Hopen dat ik me aansluiting in Perth niet zou gaan missen....

Drama, drama

Rond 22.45 uur kom ik aan op Perth domestic airport dat betekent dat ik nog naar international airport moet rijden. Dan maar snel een taxi pakken richting het vliegveld. Stressend zit ik in de taxi, want veel tijd is er niet over. Om 12.00 uur middernacht vertrekt mijn vliegtuig en ik moet echt een uur van tevoren inchecken. Zodra we aankomen, betaal ik de chauffeur en pak snel me backpack en surfboard. Daar aangekomen: Niemand! Ik vloek van binnen. Ik probeer iemand anders te pakken te krijgen, maar tevergeefs. Ik krijg niemand

te pakken. Ik probeer langs de bewaking te komen, ik stamel nog:"Ik mis mijn vliegtuig!!", maar tevergeefs. Dan zie ik het even niet zitten en de tranen komen te voorschijn, maar dit is snel over.

Plan van aanpak

Ik moet een plan verzinnen. In perth overnachten is geen optie. Het is midden in de nacht, vervoer kan ik wel krijgen maar geen

enkel hostel is rond deze tijd open en behalve dat, kost me dat gewoon weer een vermogen. Ik besluit op het vliegveld te blijven. Even thuis bellen (thuis is het inmiddels 8 uur 's-avonds, lokale tijd 2 uur 's-nachts), dat helpt altijd tegen de chaos. Zij kijken ook even wanneer de eerst beschikbare vlucht beschikbaar is. Air Asia is een optie. Zij hebben een vlucht naar Kuala Lumpur. Ik moet dan wel weer een ticket halen in kuala lumpur voor bangkok. Ik moet alleen het callcenter in de UK bellen. Via internet boeken kan niet meer, een paar uur voor de vlucht. Uiteindelijk wordt verteld dat ik een ticket kan boeken via de balie die om 5 uur opengaat (uiteindelijk de hele nacht wakker gebleven). De vlucht vertrekt om 07.00 uur. Dat betekent dat ik later aankom in bangkok, waar ik een paar dagen zou verblijven met Martine. Gelukkig...

Broome 5 juni

Ja, om 05.30 uur klonk de wekker toch echt! Met moeite ga ik eruit. Ik neem afscheid van Marrielle en tijd voor ontbijt. Lekker op het strand was een mooi begin van de dag. Daarna even internetten en rond de middag besloot ik naar het "Malcolm Douglas Crocodile park" te gaan.

Malcolm Douglas Crocodile Park

Door een man die ook in Australie bekend sto

nd om zijn tv-series en films. Ik had er echter nog nooit van gehoord. Ik kwam aan en het zag er verlaten uit, maar toch wou ik het een kans geven. Rond 14.00 uur ging ik naar binnen want om 15.00 uur was het voedertijd. Ik liep daar rond en het stelde niet veel voor, wel heel veel kooien. Misschien wel rond de 40 a 50 kooien/verblijven met zowel krokodillen, kaaimannen als alligators. Ook hadden ze Nightmare Alley (Nachtmerrie laan). Dit was waar alle meer aggresieve krokodillen zaten. Veel van de krokodillen kwamen uit het wild. Gevangen omdat ze een gevaar voor de mensen in de omgeving waren. Ook werden in dit krokodillen park een aantal kangaroe's en wallaby's gehouden. Dit waren allemaal wezen en zouden het niet in het wild overleven. Er stond maar een hek van 1,5 meter hoog, dus ik was erg verbaasd dat de kangaroe's hier niet overheen zouden springen. Dit kwam eigenlijk omdat het wezen waren en niet de behoefte hadden om hier overheen te springen.

Om 15.oo uur begon de tour. Ik was verbaasd over het groot aantal mensen dat bij de tour aanwezig was, want toen ik het park betrad was ik zowat de enige die er rondliep.

Er werden wat dingen verteld over de verschillende alligators en kaaimannen, waarbij hij ook even gezellig bij de alligators ging zitten. Daarna door naar de kleine krokodillen en langszaam naar de wat grotere krokodillen, waarvan een enkeling wel 5 a 6 meter lang. Precies wisten ze het niet. Ja, opmeten gaat wat moeilijker bij de wat agressieve krokodillen. Ook werd Nightmare Alley aangedaan, waar speciaal vanuit een feedingbay het vis/vlees werd gegeven.

De tour was zeker de moeite waard. Zeker als je zoiets nog nooit heeft meege

maakt. Dan realiseer je je toch weer dat het dieren zijn, waar je grote respect voor moet hebben en vooral niet te dichtbij komen is misschien wel een goed advies.

Laatste avond in Australie

Na de tour, het was inmiddels een uur of 5, liep ik naar het strand van Cable Beach. Zou ik me laatste avond in Australie nog een mooie zonsondergang krijgen? Ja, hoor het was haast onbewolkt. Een paar kleine wolkjes maar dat gaf een mooi effect op de zonsondergang. Ik liep een stuk over het strand en genoot van me laatste zonsondergang. Een mooie afsluiter dacht ik zo. Na de zonsondergang ben ik nog even naar het internetcafe geweest en daarna me laatste stukje vlees op de barbie. Mjammie....op naar de laatste dag in Australie......

Broome 4 juni

Vandaag was het alweer woensdag. De laatste dag voor Marrielle. Morgen ging er namelijk een 6-daagse tour van start, door de Kimberly's richting Darwin. Daarna een trip naar Alice Springs en uiteindelijk Adelaide en dan met een vriendin naar Thailand. Dus de do's and dont's van Thailand wist ze nu ook. Ook moesten er een aantal dingen geregeld worden.

Zwemmen met krokodillen

De ochtend stond in het teken van schoonmaken en wassen van onze campervan. Uiteraard weer vroeg wakker, dus voor de laatste keer in Australie even wassen. Een grote stapel was, van zowel Marrielle als mij ging de wasmachine in. Ik zag de blauw/groene ocean van town beach waaraan de camping gelegen was. Het zag er erg aanlokkelijk uit o

m erin te springen, maar toch niet zo'n goed plan. Van verschillende mensen hadden we gehoord dat er krokodillen gespot waren. Er waren gister ook al borden neergezet dat het gevaarlijk was om te zwemmen. Ja, hier in het noorden weet je het nooit. 50 meter van town beach waren dan ook een aantal mangrove bossen en dat betekende vaak niet veel goeds.

Zand overal

Na de was was het tijd om de campervan schoon te maken. Vrijdagmiddag (morgenmiddag) zou ik hem namelijk wegbrengen, zodat ik daarna gelijk me vlucht kon pakken richting Perth. Het irritante van een campervan is alleen dat er echt overal zand zit. Zowel het rode zand als het strandzand. In de koelkast, in bed, bij de gasfles, echt overal. Nadat de campervan er weer aan de binnenkant schoon uitzag, vonden we het mooi geweest. Er was aan de buitenkant nog wel een hoop rood zand te zien, nou ja j

ammer dan. Tijd voor wat ontspanning. We zijn naar Cable Beach gereden voor een lunch. Nog even genoten van het mooie uitzicht van de oceaan, uiteraard in de schaduw, want het was in de volle zon niet te harden.

Theater met sterren

Rond een uur of 5 nog even een kleine snack gehaald. Rond 18.oo uur stonden we namelijk voor de bioscoop "Sun Pictures" want om 18.30 uur zou de film beginnen. Ten eerste was dit niet een normale bioscoop en ook geen normale film. Ten eerste stamde de bioscoop uit het jaar 1916. Het oudste buitentheater ter wereld. En zo zag het er dan ook uit. Vaak gebeurd het dat zo'n theater opgeknapt wordt. Dit was niet het geval, wat het wel erg bijzonder maakte en met de typische bouwstijl die in Broome werd gebruikt. Hoge plafonds en veel gietijzer werd gebruikt voor de wanden, wat het echt een authentieke stijl geeft.

Toen ik voor het eerst over de bioscoop las in de lonely planet, dacht ik dat het een normale drive-in bioscoop was. Dat is het totaal niet. Zodra je de bioscoop instapt waan je je gelijk negentig jaar terug. Oude posters met Marilyn Monroe en de verkoopster in een klein vierkant hokje van 1 bij 1 meter. Binnen is ook buiten. Soort van strandstoelen en houten banken werden gebruikt als bioscoopstoelen. Ondanks dat alle stoelen op gelijke hoogte zitten, heb je geen last van elkaar. Dus letterlijk onder de sterren kijk je naar de film. Voordat de film begint vliegt er nog even een vliegtuig laag over, het vliegveld bevindt zich namelijk dichtbij de bioscoop. Tijdens de film hebben we er geen last meer van. Het is de film "The boy with the striped pyama's" een film over twee jongens die bevriend raken tijdens de 2e wereldoorlog. De 1 zit in het concentratiekamp en ander is zoon van de bevelhebber van het concentratiekamp. Een hele indrukwekkende en heftige film. Zodra de aftiteling kwam bleef iedereen nog in schok zitten. Wow! Na deze realitycheck hebben we nog even van ons avondeten genoten, een heerlijke pizza. Daarna naar bed want om 05.30 uur eruit om Marrielle weg te brengen.