Afscheid (deel 1)

Langzamerhand wordt het erg rustig in het hostel. 5 canadezen een aantal aziaten een schot en kiwi, Flo en ik en Marriele zijn de enige die Margaret River nog niet verlaten hebben, maar hier komt snel een eind aan.

ANZAC day

Zaterdag 25 april was het ANZAC day. Iets waarvan ik nog nooit gehoord had. Het is Nederland te vergelijken met herdenkingsdag en veteranendag. Er worden grote parades gehouden in de grote steden in Australie. De veteranen worden ge-eerd en de doden worden herdacht van zowel de eerste als de tweede wereldoorlog. Ondanks dat het bij mij voelde als weer een "public holiday" in weer een vreemd land, raakte me het toch wel. Want door dez mensen hebben wij de vrijheid die wij nu in Nederland hebben. Ook in Margaret River vondt er een parade met veteranen plaats. Helaas heb ik die helaas moeten missen. De trommels en trompetten heb ik echter niet gemist, die kon ik luid en duidelijk horen in de IGA waar ik op dat moment hard aan het werk was.

Bunburry

Woensdag 29 april was het tijd voor Bunburry. Op het zwarte krijtbord in de keuken hing een memo. Woensdag zou Owen richting Bunburry rijden om zijn puppy op te halen en je kon gratis meerijden, alleen benzinegeld hoefde betaald te worden. Bunburry is wat groter dan Margaret River. Vooral de lokale mensen gaan hier heen om kleding of andere benodigdheden te kopen. Mij leek het wel wat. Je kon er met dolfijnen zwemmen, er zouden mooie wandelroutes zijn en eindelijk de mogelijkheid om een nieuwe broek te kopen. Aangezien me oude het net begeven had. Ik had geluk. Woensdag was de enige dag dat ik vrij had, dus kon gezellig met Owen mee naar Bunburry. Ik was echter de enige. Iedereen in het hostel was namelijk hard aan het werk en had geen tijd om naar Bunburry te gaan zo het was alleen Owen en ik. Het was een uurtje rijden naar Bunburry. Een klein stukje dus voor Australische begrippen.

Ik werd afgedropt bij het bezoekerscentrum. Eerst maar even langs het informatiecentrum voor informatie over wandelroutes. Daarna ben ik gelopen naar Kombana Bay waar ook het Dolphin Discovery Centre lag. Kombana Bay stond er om bekend om de dolfijnen die hier vaak zwemmen. Ik ging ook een poging wagen. Ik had me duikbril meegenomen. Toch wel een beetje zenuwachtig stapte ik het water in. Aan de ene kant wil je wel een dolfijn tegenkomen maar aan de andere kant was ik toch wel een beetje bang. Ja, het zijn toch redelijk grote dieren. Maar ik liet me niet afschrikken. Ik ben een halfuurtje bezig geweest maar helaas geen dolfijnen vandaag.

Daarna nog even genoten te hebben van de heerlijke zon ging ik onderweg naar Ocean Drive dit lag een kwartiertje lopen van Kombana Bay. Van daaruit liep er dan een walktrail richting een national park, 3 kilometer verderop. Ik kwam bij Ocean Drive aan en de bedoeling was om dan nog 3 km richting het National Park te lopen maar het strand was zo gigantisch mooi, daar moest ik toch echt even foto's van maken. Rotspartijen met gigantische golven en donkerblauw oceaan water. Soms denk je, het kan niet mooier. Nou ik vertel je:"Het kan altijd mooier" Wow!!

Nadat ik de foto's had gemaakt merkte ik dat het alweer drie kwartier later was. 13.30 uur en om 16.00 uur zou Owen me alweer op komen halen. Dus helaas het wandelen moet ik overslaan. Ik liep weer richting het centrum om even wat te eten en daarna nog even shoppen want ik moest gewoon een nieuwe broek hebben. Uiteindelijk een broek gevonden, shorts en een t-shirtje. Rond 16.00 uur kreeg ik een telefoontje van Owen. Hij zou me weer ophalen bij het Visitors Centre. Daarna zijn we doorgereden naar de familie waar Owen zijn Puppy op zou halen......

WORDT VERVOLGD

Door tijdgebrek wordt de rest van dit blogje over 1 a 2 dagen geplaatst. Op het moment is het nu zondag en zijn we hard bezig met inpakken want over een uurtje vertrekken we richting Perth voor onze roadtrip die dinsdag begint. Maar hier snel meer over.