vrijdag 30 oktober 2009

Broome 3 juni

De eerste echte dag in Broome. Wat staat er op het programma.
Shoppen, naar Cable Beach, het beroemde strand, Chinatown en de Japanse begraafplaats. Ja, ook dit is een toeristische trekpleister.

Oude bekenden
Na ontbijt gaan we Broome verkennen. Ditmaal met de auto, vooral in een klein stadje/groot dorp is het erg makkelijk. Je bent niet afhankelijk van openbaar vervoer. Ik wist van tevoren al dat er veel aboriginals zouden zijn. Vooral in Broome en in de Kimberley's zitten heel veel aboriginal community's. Je kan bijvoorbeeld ook een week bij zo'n community verblijven, maar helaas heb ik daar de tijd niet voor, anders zou ik dit graag willen meemaken. We gaan nog even naar het andere shoppingcentre om de nodige souvenirs te kopen. Dan komen we opeens Gigi tegen. Italiaan, zat ook in Margaret River en was nu op zoek naar werk in Broome, net zoals vele andere backpackers. 'S-middags komen we ook Christian tegen. Een canadees uit het franse gedeelte van Canada. We hadden hem ontmoet in Coral Bay. Samen met hem en nog een ander duits meisje, genaamd Annette.

We besloten met z'n allen naar Cable Beach te gaan en te genieten van de zonsondergang. Deze was helaas nog een beetje matig, maar ik heb nog wel een poging surfen gedaan.
Er kwam ook nog een nederlands stel dat Christian kende. Het bleken onze buren van de camping te zijn. Toevallig!
Ja, je komt heel veel mensen tegen. Dit komt omdat veel backpackers dezelfde kant op gaan. Richting het noorden, omdat het in het zuiden gewoon te koud is. Het is namelijk al winter in Australie.

Highway to Hell!
Na de zonsondergang gingen we weer richting de camping. Even wat eten. Daarna op naar de ierse pub hier in Broome want op dinsdagavond was het backpackersavond. Het was een aparte avond maar erg leuk. Een soort van open mic, de lokale artiesten gingen los.
Veel aboriginals waren ook in de pub aanwezig. Wat ik nog nooit had meegemaakt en veel van de artiesten waren aboriginals. De 1 wat beter dan de ander, maar over het algemeen erg goed!
Aan het eind werd er ook "Highway to Hell" gespeeld en gezongen. Wauw!!
Wat klonk dat goed. Een gigantische rauwe stem, helemaal fantastisch. Rond 01.00 uur was het feestje alweer afgelopen. Ja, zo gaat dat hier! Je begint vroeg en eindigt vroeg. Rond 01.30 uur lagen we in bed. Dat was een lange tijd geleden dat we het zo laat hadden gemaakt.

vrijdag 23 oktober 2009

Broome 2 juni



We slapen bij een roadhouse maar het geeft meer een gevoel van een camping, met grasvelden en degelijke toiletvoorzieningen. Alleen de familie flodder die tegenover ons staat maakt een groot verschil. Ach zo is er overal wel wat.



Pardoo Roadhouse
Als ik rond 08.00 uur op sta is de halve camping al leeg. Geef ze eens ongelijk. In de wijde omtrek is hier niks te vinden, zelfs geen dorpje en met wijde omtrek bedoel ik dan ook 200 km.
Ik kan het ze dus niet kwalijk nemen. Rond 09.00 uur vertrekken ook wij.
Ons laatste hoofdstuk: Broome.
Bijna 5000 km hebben we afgelegd. Een heel eind!

Sandfire Roadhouse
De weg is lang en op de North West Coastal Hwy komen we weinig auto's tegen. Meer koeien dan auto's. bij het Sandfire Roadhouse moeten we stop
pen. We kunnen nog wel even verder, maar er wordt aangegeven: "Next Service 291 km" oftewel de komende 291 km, helemaal niks behalve outback dus toch even de tank vullen. Sandfire was vroeger een dorpje maar we zien op de borden dat deze door bosbranden helemaal verbrand is. Het enige wat momenteel weer opgebouwd is, is het roadhouse want mensen hebben toch benzine nodig en ander zou er staan:
"Next Service 500 km".
Dit is niet het enige aparte aan dit roadhouse. Er lopen hier ook pauwen rond. De normale pauw maar ook een aantal witte pauwen. In heel australie kom je ze niet tegen, maar hier dus wel. Ik vraag me af: Zouden dit een paar overlevenden van de brand zijn? Je weet het niet.

Broome here we come!
We rijden verder en naarmate we meer richting Broome rijden wordt het drukker.
Drukker is misschien een erg groot woord. We zien elk halfuur wel een auto en dat is aardig veel. Opeens zien we een politie-auto. Wat doet die hier nou? Weinig actie hier. Het blijkt achteraf dat zijn taak is om mensen aan te houden en te testen of ze niet te lang achter het stuur zitten. Dat gebeurt hier nog wel eens regelmatig. Wij, met onze campervan kunnen gewoon doorrijden. Mooi! Rond een uur of 4 's-middags komen we aan in Broome. We zoeken de goedkoopste camping uit. Deze ligt bij townbeach. Mooi, kunnen we onze camper uitstappen en in de oceaan springen. We komen aan op de camping en zien gelijk dat het wel een camping voor "longstayers" is. Mensen die voor een lange tijd verblijven en dan bedoel ik niet een paar weken maar eerder een paar jaar. Nou ja, we nemen het maar op de koop toe. We komen er toch alleen maar om te slapen. We duiken het internetcafe in en dan zit de eerste avond er in Broome alweer op.

zondag 18 oktober 2009

Broome 1 juni


De volgende morgen stond een lange rit voor de boeg. Rond 09.00 uur zijn we vertrokken. Eerste deel van de toch was nog erg mooi. We reden het Karijini Park uit en overal bergen om ons heen. Heel mooi. Na een uurtje werd het langszamerhand maar saaier en saaier...

Port Hedland: Een gat!
Uitgestrekte vlaktes waar australie bekend bekend om staat en afentoe is een auto met gigantische boot en grote caravan. Rond het middaguur komen we aan in Port Hedland. Een klein stadje dat ongeveer even groot moet zijn als Broome, onze eindbestemming.
Maar we hopen dat Broome wat gezelliger is dan Port Hedland, want hier zou ik in ieder geval niet lang willen blijven. Het is een echte industriestad met 1 grote ijzermagnaat die overal terug te vinden is. Zelfs de plaatselijke speeltuin wordt gesponsord door de ijzermagnaat, BHP Billiton. Bij de speeltuin kan je uitkijken over haven met 2 gigantische schepen die beide rond de 300 meter lang zijn, zo was te lezen bij het informatiecentrum. We eten snel wat worstjes met brood en gaan er dan met gierende banden vandoor...

Koei op de weg
Onderweg komen we nog wat vee tegen. Koeien die langs de weg of op de weg staan. Even ontwijken dus...
Marrielle staat er erg van te kijken en maakt een aantal foto's maar voor mij is dit de normaalste zaak van de wereld aangezien we dit in Azie alleen maar gezien hebben. Ik zal in Nederland dan ook moeten wennen dat ze weer achter de hekken staan.
Rond een uur of 5 's-avonds komen we aan bij het Pardoo Roadhouse waar we overnachten.

dinsdag 6 oktober 2009

Pardoo Roadhouse (Port Hedland/Broome) 31 mei


Ik wordt weer vroeg wakker zoals gewoonlijk, maar ik heb er zin in. Ik spring uit me bed en begroet de ochtendzon. Ik kijk om me heen en geniet van het uitzicht. Het hele park is omgeven door grote bergen die aan de rand van het Karijini National Park staan.





Beautiful morning
Ik had al op het kleine kaartje van het caravanpark gezien, dat ze hier 2 uitkijkpunten hadden. Dus me rugzakje gepakt met mp3-speler, appel en uiteraard fotocamera. Door, wat leek een pad te zijn, liep ik naar boven. Bovenaan stond me wat prachtigs te wachten. Een fantastisch uitzicht met bergen en een diep dal met fantastische kleuren. Diep rood met groen en wit van de bomen en een strakblauwe lucht en dan besef je dat dit soort uitzichten maar afentoe in je leven voorkomt. Ik ga over 2 weken naar huis en geniet daarom extra van dit mooie uitzicht.
Beneden aangekomen ga ik samen ontbijten met Marrielle en dan vertrekken we richting het Karijini National Park. Volgens vele het mooiste National Park van Western Australia.

Fern Pool
Eerst naar Dales Gorge. Gelukkig nog geasfalteerd. We komen uit bij Fern Pool. Een heel mooi uitzicht en waar ook een kleine waterval loopt. Je kan ongeveer 50 meter naar beneden lopen. Deze komt dan uit bij een klein poeltje waarin je kan zwemmen. Toch maar even wachten tot andere mensen er ook in zwemmen. Je weet natuurlijk nooit wat er zich in het water kan bevinden, misschien wel een krokodil! (nee, dit is geen geintje). Nadat meerdere mensen erin waren gedoken, dook Marrielle er toch ook maar in. Het was weer een prachtige omgeving met hoge kliffen die miljoenen jaren geleden waren ontstaan. Na een frisse duik liepen we weer het pad op naar boven en merkte wel weer dat ik weinig conditie had. Wat wil je als je alleen maar aan het rondreizen bent in een campervan...

Meano Gorge
Daarna de Meano Gorge. Dit moest echter over een ongeasfalteerde weg, altijd een avontuur. Je weet nooit hoe de weg is. Gelukkig houden ze zelfs de toeristische ongeasfalteerde wegen wel goed bij, dus we hadden weinig te vrezen. Alleen de eerste 20 km was erg hobbelig, daarna konden we gewoon 70 of 80 kilometer per uur rijden. Geen probleem en altijd leuk een beetje scheuren over een zandweg. Af en toe leek het dan ook op een race circuit.
Scherpe bochten naar links en rechts en dan weer stijle heuvel (dat werd aangeduid als 'crest') en dan weer een diep dal (dat werd aangeduid als 'dip'). Vooral het DIP-bord hebben we even mooi op de foto gezet. Ongeveer 40 km verder kwamen we aan bij de Meano Gorge. Een aantal mooie uitzichtpunten. Bij sommige kon je wel naar beneden richting de waterval, maar dat was helaas een wandeling van een paar uur. Dat leek me wel wat, maar Marrielle had hier geen zin in en ook zaten we met een tekort aan tijd. Dus helaas.

Oxers Lookout
Oxers Lookout was de mooiste van alle uitkijkpunten. Hier kwamen 4 gorges bij elkaar en je kon meer dan 100 meter de diepte in kijken. Een wandeling naar beneden was hier echter onmogelijk. Het was mogelijk tot 2001, toen er iemand hulp nodig had met gevolg dat zelfs de reddingshelper het niet overleefd heeft. Bij Oxers Lookout staat dan ook een groot kruis om de mensen hieraan te herinneren. Een mooie afsluiter van heet Karijini National Park.

Dingo dinner time
We konden overnachten vlakbij de Dales Gorge voor 6,50 dollar (ongeveer 3 euro) maar ja er zaten dan ook geen faciliteiten bij. We werden bij het inchecken al gewaarschuwd voor dingo's. Dit zijn eigenlijk honden die ook wat weg hebben van vossen. Dus alles moest binnengezet worden. We dacht dat het wel mee zou vallen maar dit was niet het geval. We stonden wat vlees te barbecuen en het was ongeveer 19.00 uur en al donker. In de verte hoorde we wat. Ja, hoor. Ongeveer 5 meter van ons af, stond een dingo. Ook 's-nachts hoorden we ze. Een grote groep dingo's die aan het huilen was. Ik had er gelukkig minder last van dan Marrielle.

vrijdag 2 oktober 2009

Karijini National Park (Dales Gorge Campinground)30 mei

We gaan weer vroeg op pad want vandaag ook weer een lange rit voor de boeg.
300 kilometer naar Tom Price. Ook wel bekend als de toptown of WA (Western Australia) oftewel het
dorp wat op de grootste hoogte ligt in WA. Ook nog niet erg hoog, m
aar toch...het gaat om het idee.

Tom Price
Rond een uur of 3 komen we aan in Tom Price. Een duidelijk mijnersdorpje. Klein maar fijn. Na de nodige boodschappen toch maar naar het enige internetcafe, het "Nameless Coffeehouse" vernoemd naar de beroemde berg "Mt. Nameless" Ja! Veelbelovend!
Nou het waren echt old school computers en erg traag dus dat schoot ook niet echt op.

Gekkenhuis
Op naar het caravanpark wat 2km buiten het dorp lag. Het enige caravanpark dat 2 kilometer buiten het dorp lag. Het enige caravanpark in de wijde omtrek en net als het towncentre van Tom Price, leek het ook hier wel een dierentuin.
Nou ja, een soort avifauna. Overal vogels. Kaketoes, Galah's en duiven met kuiven. Overal is geluid van de vogels te horen. In het centrum zaten we 's-middags een pizza
a la meatpie te eten en dat bleef niet ongehoord. Uiteindelijk hadden 50 kakatoes (ja, we hadden ze geteld) zich bij ons verzameld. Ook bij het avondeten kregen we gezelschap van ongeveer 10 galah's, maar naarmate de nacht naderde, werd het ook rustiger.

Nu kwamen andere diersoorten te voorschijn. Marielle was haar was aan het doen, maar kwam opeens terug: "Moet je komen kijken! Mien god!" (Ja, ze is gronings;) Een kangaroo stond gewoon te grazen bij het washok en ook geen kleintje. Hij/zij was erg groot, maar op de 1 of andere manier aan mensen gewend, want normaal gesproken springen ze gelijk weg wanneer ze mensen zien. Deze ging gewoon verder met grazen. We kwamen ook nog een vliegende tak in onze camper tegen, die onze aardige australische buurman eruit gejaagd heeft (
het zag er namelijk giftig uit, je weet maar nooit!) en een ander nader te bepalen insect ;)

donderdag 1 oktober 2009

Tom Price 29 mei

Vandaag bestond eigenlijk de hele dag uit rijden, rijden en nog eens rijden maar, voordat we vertrekken worden de nodige boodschappen weer gedaan. Daarna richting Tom Price. Hier ligt het beroemde Karijin National Park. Bekend om de vele mooie uitzichten.

Heeeele lange weg
De weg is lang en eenzaam. Veel komen we niet tegen behalve de red kangaroo's die je afentoe langs de weg ziet liggen. Na 200 kilometer komen we dan eindelijk een roadhouse tegen, waar we kunnen tanken. De enige in de wijde omtrek. Dat was dan ook wel te merken. Ga je in de grote steden tanken, dan ben je net 1 dollar per liter kwijt. Hier waren we gewoon 1,60 dollar per liter kwijt, maar ja een andere keus hadden we niet.
Na een korte stop gingen we weer verder. Voor de avond stoppen we bij een gratis camping langs de weg. Het enige wat we hier hebben zijn een aantal toiletten en de lokale galah's (roze/grijze vogels) en witte kaketoes. Ik kom zelfs nog een paar kleine zebravinkjes tegen.
We duiken vroeg ons bed in, want veel is er niet te beleven hier, ver van de beschaving......

Moonwalking bird