Moby Dick

Weer een week voorbij en zo tikt de tijd langszaam verder. Normaal gesproken is Margaret River een rustig dorpje waar eigenlijk niet zo heel veel te beleven. Je hebt het strand en de bossen maar behalve de plaatselijke pub is er weinig activiteit. Tot maandag toen...

Boe!

Voordat we overgaan naar de schokkende gebeurtenissen van afgelopen maandag, eerst het weekend. Sinds een week heeft de zon zich al niet getoond hier in Margaret River langszaam gaan we richting de winter en wordt toch al iets kouder hier maar de gezelligheid leidt er in ieder geval niet onder. Marc en Flo hadden besloten een busje te kopen en afgelopen vrijdag was hij er dan. Zaterdag werd het gevierd met een ritje naar het strand met z'n allen. Rond 20.00 uur vertrokken we. Gelukkig had Flo een lamp meegenomen want het was al pikkedonker en je zag echt totaal niks. Spookverhalen werden verteld, onder andere Dave die bekendde dode mensen te kunnen zien en het soms zo erg was dat hij er 's-nachts ook last van had. "Nee, ik maak geen geintje". Het was zelfs een keertje gebeurd in het hostel waarop Owen (mede-eigenaar van het hostel) zei:"Ik wil het niet eens weten". Ook de seriemoordenaar van de omgeving pasde de revue. Na deze verhalen had iedereen toch wel een beetje kippevel dus tijd voor een vuurshow van Marc en Flo. Rond een uur of 23.00 uur zijn we weer richting het hostel gereden. We waren uiteindelijk met 3 auto's. Owen was alvast richting het hostel teruggereden. Onderweg zagen we echter dat hij niet ver was gekomen. Hij was aangehouden door de politie tot hilariteit van de rest. Zondag was erg rustig en werd er een awardwinning indische film bekeken: "Slumdog Millionare". Een aanrader!

Een tragedie

Maandag had ik na de grapepicking een sollicitatie gesprek bij "IGA River Fresh". Ik had een formulier ingevuld en ze waren op zoek naar een cashiere voor ongeveer 15 a 20 uur. Dit was in ieder geval beter dan grape picking. Het sollicitatie gesprek stelde niet zo heel erg veel voor. Het was vooral een kwestie van formulieren invullen en ik had de baan. Ik kon de volgende dag al beginnen met inwerken. Ik was blij en liep weer terug naar het hostel waar me blijheid gelijk de grond in werd gestampt. Vlakbij bij Hamelin Bay, hier niet zo ver vandaan waren rond de 80 walvissen aangespoeld waarvan er 60 al dood waren. Veel van de plaatselijke mensen hier zijn zo snel mogelijk naar het strand gegaan om de walvissen te helpen. Ook owen had z'n wetsuit aangetrokken om te gaan helpen op het strand maar helaas hij was te laat er waren al teveel mensen die wilden helpen en het strand was afgesloten zodat niemand voor z'n voeten werd gelopen. Het was een tragedie op zich. Het was niet meer voorgekomen in de laatste 20 jaar.

Wil je het nalezen / foto's bekijken? Hieronder is de link te vinden van de plaatselijke krant "the Mail" van Margaret River:

http://margaretriver.yourguide.com.au/news/local/news/general/rescue-mission/1469412.aspx?storypage=1

Dode walvissen op Hamelin Bay

Strand

Ik ben nog steeds in Margaret River en hardwerkend dus veel avonturen maak ik niet mee maar af en toe kan ik het niet laten om nederlandse radio te luisteren en dan hoor je af en toe wel eens wat zoals de top 20 britse vakantieklachten, waaronder:

"Bijna elk restaurant dat ik tijdens mijn reis naar Goa (India) tegenkwam had, tot mijn walging, curry op het menu. Ik hou helemaal niet van scherp eten."

Hilarisch!! Check: http://reisrevue.nl/managementnieuws/id/1275/top_20_britse_vakantieklachten.html75/top_20_britse_vakantieklachten.html

Paden op, lanen af

En nu over tot de orde van de dag. Na de "greatest shave 2009" avond was ik de volgende morgen alweer vroeg wakker. Rond 08.00 uur kon ik toch echt niet meer slapen. Ik besloot maar ontbijt te maken. Het was erg rustig in het hostel, veel mensen lagen nog te slapen. Ik nam een bordje cornflakes en besefte dat er vandaag wederom weinig te doen was. Ik besloot om naar het strand te lopen. Rond 11.00 uur vertrok ik en om 13.00 uur kwam ik aan bij het stand.

Ik liep het strand op en was de enige op het hele strand. Rechts van me zag ik een gigantische klif en de hoge golven van soms wel 5 meter sloegen tegen de klif aan. Ik ben de oceaan ingedoken maar ging niet te ver want de golven waren erg hoog en een paar meter verder lagen overal rotsen op de bodem. Niet echt fijn voor me voeten dus.

Rond 15.00 uur besloot ik weer richting Margaret River te lopen. Ik was rond 17.00 uur terug. Moe maar voldaan.

Het leek wel baywatch

Het was zondag en iedereen had vrij en verveelde zich uiteraard tot marc met het geniale idee kwam om met z'n allen naar het strand te gaan. Uiteindelijk besloten we met een taxi te gaan want we waren met 10 man en een taxi delen was niet zo heel erg duur. Op naar rivermouth beach. Het was perfect weer. 25 graden niet te warm en niet te koud. We doken de oceaan in. Althans we deden een poging tot...want wederom was de stroming erg sterk.

We hadden een bodyboard meegenomen van het hostel welke ik wel even uit wou proberen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik ging dan ook een paar keer onder water. Toen ik echter richting de kant ging zwemmen, stond er een lifeguard klaar. Ik was iets te dicht bij de rotsen gekomen dus ik werd gewaarschuwd. Je hebt het niet door maar de stroming kan je zo 10 of 20 meter de andere kant opsturen. Uitkijken dus!

Rond 18.30 uur zijn we weer richting het hostel gereden met de taxi.

IGA

Maandag kon ik weer werken. Wederom maar 3 uur gewerkt, beter iets dan niets.

Dinsdag was het echter St. Patricksday (nationale feestdag) dus geen werk en ook woensdag geen werk door het slechte weer. Ik besloot maar weer eens op banenjacht te gaan. In de krant van woensdag stonden een aantal vacatures en ik besloot maar weer eens langs de 2 supermarkten in Margaret River langs te gaan. Een australisch meisje van het hostel had een baan gekregen, dus misschien waren ze wel op zoek naar andere mensen. Bij "IGA" had ik een sollicitatie formulier ingevuld (voor de 2e keer) en tot me verbazing werd ik 15 minuten later teruggebeld. Of ik interresse had in een functie als cashiere. "Hell yeah"! Het ging om een functie voor 15 a 20 uur maar ach het verdiende in ieder geval beter dan grape picking en misschien was er mogelijkheid om meer uren te werken. De volgende dag zou een sollicitatiegesprek plaats vinden. Het enige wat het sollicitatiegesprek inhield was het invullen van een formulier. Maandag kon ik beginnen!!

werk en lol

Grapepicking and winetasting

En zo tikt de klok langzaam verder. Me dag begint, als ik geluk heb, erg vroeg.

Rond 05.30 uur sta ik op en halfslapend maak ik me cornflakes met melk klaar. Rond 06.15 uur stap ik in de auto met kim (een koreaan met gebrekkig engels) en arthur (onze studiebol en schaakfanaat). Een halfuurtje rijden naar de wijngaard in het pikdonker en langszaam komt de zon op. Zodra we op de wijngaard is het al bijna licht en dan is het aan "den Arbeid". We komen uit de warme auto en aan gaan aan het werk. We zijn blij dat we werk hebben, want veel werk is er niet. We werken zo hard als we kunnen. Handen zijn zwart als roet en alles kleeft. Dit komt het meeste door de druiven die erg kleverig zijn en door de bladeren die we moeten verwijderen om de druiven te kunnen zien. Af en toe nemen we een stiekem een aantal Chardonnay of Merlot druiven. Niet te omschrijven, zo lekker!!

Als we geluk hebben kunnen we tot 12 uur doorwerken maar vaak is dat niet het geval en is rond 09.30 uur of 10.00 uur al het werk al gedaan. We lopen dan weer richting de auto en zijn blij met de 20 of 30 dollar die we verdiend hebben.

Gister hadden we echter geluk. We kregen per uur betaald in plaats van per emmer, dit leverde ons iets meer op. We zaten weer in de auto om weer richting Margaret River te rijden toen Arthur met een geniaal idee kwam:"Hey, should we do some winetasting?"(Vertaling: Zullen we wijn gaan proeven). Iedereen vond dit een erg geslaagd plan en bij de eerste beste wijngaard die we tegenkwamen, zijn we wijn gaan proeven. Een witte, rode en een rose werd getest. Heerlijke wijn. Ze hebben hier ook goedkope wijn uit de supermarkt die net echt super is maar verder heb ik hier in Margaret River geen enkele wijn gevonden die niet lekker was. Het was een leuke ochtend. Grape picking en dan wijn proeven. Ultieme combinatie.

Be brave and shave

Afgelopen vrijdag was er echter geen werk dus had ik een dag vrij. Lekker relaxen vandaag dus.

Niks moet en alles mag. 'S-middags werd het echter al snel gezellig. Vandaag was namelijk:"World greatest Shave 2009". Dit is een evenement georganiseerd door de leukemie stichting in heel Australie, misschien ook wel in Nederland. Ook Owen (de mede eigenaar) had wat georganiseerd om geld in te zamelen voor de Leukemie stichting. Je kon je opgeven om je haar te laten scheren of je haar te laten kleuren. Joe, onze italiaan was als eerst aan de beurt en nadat iemand 20 dollar had geboden werd hij pimpelpaars geverfd met haarlak. Ook Barry, Arthur en nog een paar andere waren de pineut maar al snel werd de vinger gewezen naar Owen (de mede eigenaar van het hostel) en daar was hij niet al te blij mee. Er werd uiteindelijk 200 dollar opgehaald als Owen zijn haar zou scheren. Het duurde even voordat we hem overgehaald hadden maar uiteindelijk ging hij toch voor de bijl. 200 dollar voor de leukemie stichting was toch aardig veel. Nadat het karwei gedaan was, schrok hij toch wel een beetje van het resultaat en sindsdien heb ik hem niet meer gezien zonder muts. Ook Jules (medewerker van het hostel) z'n krullen gingen eraan. Het was een gezellige avond met als afsluiter een avondje naar de plaatselijke pub die uiteraard om 12 uur al sloot.

Lucky me!

09 maart is het alweer. Wat gaat de tijd toch snel. Ik ben nu al twee weken in margaret river maar het voelt eigenlijk alsof ik hier pas twee dagen ben. Qua werk heb ik hier in ieder geval meer geluk dan in Perth

Tania en Garth

Ik zou teruggebeld worden door Thom. Hoe laat ik dinsdag klaar moest staan om te gaan werken. Ik kreeg echter een niet zo leuk telefoontje. Hij vertelde me dat hij geen lift voor me had en dat de wijngaard 30 km verderop lag. Tenzij ik een auto kon regelen, kon ik komen, anders niet. Ik baalde flink. Het was maandag en labour day. Wat wij in Nederland noemen:"De dag van de arbeid". Hier is het echter een nationale feestdag en heeft iedereen ook vrij, dus ook de job agencies. Nadat ik een aantal dingen geprobeerd had, ben ik terug gelopen naar het hostel. Ik liep naar binnen en wat zag ik daar tot me verbazing! Een briefje hangen met "6 pickers wanted". Gelijk heb ik ze gebeld want zoals ik al eerder vertelde. Ik was niet de enige die naar werk op zoek was. Wederom had ik geluk. Ik had werk voor ieder geval een week.

Ik werd de volgende dag om 07.30 uur opgehaald (dat zijn tenminste betere tijden dan 06.00 uur) in een grote 4wd. Het was een australisch koppel, Garth en Tania en een overenthousiaste hond. Ik had het niet beter kunnen wensen. We werden per uur betaalt en de eerste drie dagen was het voornamelijk erg relaxt werk. Het was namelijk de bedoeling om alle rotte druiven uit de wijngaard te halen. Het was niet een kwestie van kwantiteit, maar van kwaliteit. De derde dag kregen we twee flessen rode wijn mee. Normaal gesproken lust ik geen rode wijn omdat deze meestal erg droog is, maar deze wijn was echt heerlijk. De laatste dag moesten we vroeg opstaan. 04.30 uur. We moesten namelijk naar een andere wijngaard rijden die wat verder lag. Het was een uur rijden. Dit uur hebben we dan ook gebruikt om toch nog even te slapen in de auto. Daarna zijn we gestart met picking maar we werden gewoon per uur betaalt, wij waren blij. Iedereen was het er wel mee eens dat dit goede mensen waren. Ze vergelijkte de fruitpicking eigenlijk met slavenarbeid. Oke, dat is een beetje vergezocht maar aan de ene kant hadden ze wel gelijk. Je wordt per emmer betaalt en daar krijg je rond de 2 australische dollars voor en in 1 dag krijg je misschien 20 emmers vol. Dat is dus 40 dollar en dan gaat er nog eens 30% belasting af. Je werkt dus eigenlijk om je accomodatie te kunnen betalen, maar ja iedereen zoekt dan ondertussen ook nog naar ander werk. Na de laatste dag bij Garth en Tania hebben we met z'n allen genoten van een welverdiend biertje en werd er weekend gevierd.

Springplank "old school"
Vrijdag middag zijn we met een paar mensen richting de rivier gelopen. Hier staat een gigantische boom waar in geklommen kan worden. Je vraagt je dan af:"Hoe kan je in een steile boom omhoog klimmen?". Nou dag gaat redelijk goed, er waren namelijk kleine latjes tegen de boom aangetimmerd. Simpeler kan het niet en dan met een touw de rivier in slingeren. Af en toe werd er natuurlijk even grapjes gemaakt dat hier gigantische mutant krokodillen zwemmen. mmmm...ik voelde wel wat aan me voet knabbelen ;)
Het weekend was snel om en toen kwam de maandag. Wederom weer op zoek naar werk, maar ook dit was snel opgelost. Flo, een duitse jongen werkte via bacchus en ik kon met hem meerijden, dus dat betekende vervoer. Nadat ik ze gebeld had was het geregeld. Ik ga morgen beginnen aan de slavenarbeid. Heb er nou al zin in....

Vergeten hoofdstuk

Oeps....iets vergeten te bloggen!

Afgelopen woensdag kwam Danielle heel enthousiast de kamer binnen, dat ze een caves en canoe tour wilde gaan boeken met "Bushtucker tours". Ze had de wijntour al met hun gedaan en dat was erg leuk, zei ze. Het leek mij ook wel wat, een caves en canoe tour. Dus besloten we dit samen te gaan doen.

Kano avontuur

Rond 09.30 uur liepen we naar buiten en daar stond onze tourguide al om ons op te pikken. Kris, was zijn naam. Australischer dan hem kon je niet zijn. Een echte cowboy hoed op, een brede lach en uiteraard een kaki blouse en kaki short's. We werden dan ook gelijk begroet met een:"G'day mate". We stapten in het busje om nog twee meiden op te halen bij een ander hostel. Dit hostel lag een eindje uit het centrum. Het lag namelijk vlak naast het strand. We stopten even bij het uitkijkpunt. Wat uitkeek over de gigantische oceaan met hoge golven. Het was een waanzinnig gezicht vooral als je dit nog nooit in je leven hebt gezien. De meeste golven waren toch zeker wel een paar meter hoog. Daarna de andere meiden opgehaald bij het hostel en daar gereden naar de riviermond. Hier werden we opgewacht door de andere mensen die ook meededen met de tour. In totaal waren we met 18 man. Zowel toeristen als australiers wat wel weer erg leuk maakte.

Dannielle en ik gingen samen met de andere twee meiden in 1 kano. Wij waren het backpackers team. Het was wel even wennen in de kano maar het ging allemaal goed. Op sommige plekken stopten we even, zodat Kris wat over de geschiedenis en de omgeving van Margeret River kon vertellen. We stopten ook bij een oever met allemaal dode bomen. Althans zo leek het, maar volgens Kris waren deze springlevend. Hij had ook nog wat brood bij zich. Hij gooide enkele kruimels en binnen 3 seconden was het opgegeten door de vissen. Ik had geen idee wat voor soort vissen. Ik had in ieder geval niet echt de behoefte om me hand in het water te steken. Het uiterlijk van de vis had namelijk veel weg van een piranha vis.

Daarna zijn we weer verder gegaan en na een uurtje meerde we aan waar de grot zich bevondt. Nadat we aan waren gekomen bij onze lunchplek zijn we eerst nog een stukje naar boven gelopen. Daar had je prachtig uitzicht over de vallei met de rivier en de bossen eromheen. Daarna zijn we weer teruggelopen en was het tijd voor de lunch. Kris ging aan de slag. Er werd van alles op tafel gezet. Verschillende sausjes, pesto, kruiden uit de natuur, tomaat, champignon en uiteraard kangaroo en emu vlees en voor de echte waaghalzen onder ons. Een worm gedoopt in een lekker sausje. Het was een heerlijke lunch met allemaal verse ingedrienten. Heerlijk!

Kruipen zal je!

Daarna was het tijd voor de grot. Het was een kleine grot, maar dat was ook wel weer leuk. De zaklantaarns werden uitgedeeld en nadat Kris een mooi verhaal vertelde over de dingo's die hier waarschijnlijk hadden geleefd, kruipte we achter elkaar de kleine grot in. Erg snel ging het niet want een paar mensen voor ons kregen opeens angstaanvallen en gingen terug. Het was letterlijk kruipen over de grond, maar Kris had gezegd dat hij erdoor heen kwam (en hij was aardig breed) dus dannielle en ik hadden er alle vertrouen in dat wij er ook wel doorheen zouden kunnen komen. Het was een leuke ervaring met een zaklamp, kruipend de grot te verkennen. Je moest wel erg uitkijken voor je hoofd want overal staken punten uit het plafond en dat voelde niet echt fijn als je daar je hoofd tegen aan kwam. Na een kwartier waren we allemaal uit de grot en zagen we weer daglicht.

Hallujah! ;)

Daarna weer terug voor de kano's en langzaam roeiden we weer richting het strand. Voor degene die hun zwemspullen hadden meegenomen, kon er nog even gezwommen worden en rond een uur of 15.00 uur waren we weer terug in het hostel na een geslaagde dag.