Kalbarri 16 mei

Een nieuwe dag, een nieuw avontuur. Ja, als je aan het reizen bent is geen dag hetzelfde.

Vandaag naar Kalbarri National Park waar Kalbarri bekend om stond. Prachtige uitzichten en met auto berijdbaar. Dit komt vooral omdat de afstanden zo groot zijn. Lopende wel even wat langer bezig.

Pelican Feeding

Voordat we naar het National Park gingen, eerst naar de Pelikanen voeding. De voeding vondt eigenlijk tegenover ons caravanpark plaats. De weg oversteken en dan was je al bij het strand waar het zou gebeuren. Helaas vandaag maar 2 pelikanen maar het was erg mooi om deze bijzondere dieren eens van dichtbij te bekijken.

Ross Graham en Hawk's Head

Daarna nog even snel ontbijten en onderweg naar het National Park. Eerst reden we naar "Ross Graham" en "Hawks Head" twee fantastische uitzichtpunten. Je keek in de vallei met misschien wel 100 meters onder je. Aan dit soort dingen dacht ik, voordat ik naar Australie zou gaan. Grote bergen met rode rotsen van miljoenen jaren oud en verschillende lagen steen worden onthuld.

Ik had nog nooit zoiets gezien. In 1 woord:"Wauw!" Daarna was het tijd voor de "Z-bend" en "N

ature's Window". De 2 bekendste uitzichtpunten.

We hadden een paar dagen geleden van een duits koppel hun "WA National Park" pas gekregen. Wat ons na het veranderen van de nummerplaat op het pasje, gratis toegang gaf tot alle National Parks in Western Australia. Bij Ross Graham hadden we dan ook netjes een papiertje ingevuld en 10 dollar in de speciaal toegewezen collecte bus gedaan. Bij de Z-Bend en Nature's Window zat dus wel een ranger bij de ingang en die zag dat en haalde uit de box waren mensen hun 10 dollar in doen, 10 dollar aan ons terug. We hadden immers voor onze WA National Park pas betaalt. ;)

Need a ride...

We reden naar binnen en helaas voor ons was dit een ongeasfalteerde weg wat bij de vorige uitkijkpunten niet het geval was. We hadden wel eerder op dit soort wegen gereden, maar dit sloeg alles. Dit was zo'n slechte weg. Voor een campervan was dit gewoon niet te doen. De campervan trilde gewoon uit elkaar door alle kleine hobbels en we reden nog maar 20 a 30 kilometer per uur. We zijn na een halfuurtje maar weer teruggereden aangezien we onze campervan wel weer heel wilde inleveren.

Marriele liep naar de ranger (10 minuutjes van de parkeerplek) of het wel mogelijk was om met een campervan over dit soort terrein te rijden. Volgens de ranger was de beste oplossing: Gewoon met 70 kilo

meter over de weg crossen. Dan zou je namelijk niks voelen van de hobbels. Yeah right! Nou dat gingen we toch echt niet proberen. Dan maar liften.

Eerst hebben we bij de parkeerplaats even geluncht. Tijdens lunch kwamen er 3 auto's langs.

Dus we zouden makkelijk een lift kunnen krijgen. Een 4WD zou ideaal zijn. Daar scheur je gewoon met 80 kilometer per uur over

de weg en dan leg je die 20 kilometer naar Nature's Window zo af. Nadat we alles opgeruimd hadden was het wachten op een auto.

Wachten, wachten en nog eens wachten. Juist nu komt er geen auto langs.

Pas na een halfuur komt de eerste auto langs. Dat was helaas een campervan. Weer wachten, wachten. Een andere campervan kwam terug. Hetzelfde probleem als ons en bleek een nederlands stel te zijn van een jaar of 50. Ja, hoor soms denk je echt dat je in frankrijk bent. Nederlanders kom je echt overal tegen. Even later komt er een Wicked Campervan aan. Toch maar even proberen. Het zijn 2 franse meiden. Die willen ons wel meenemen in de ragbak van hun. Het schudt en het rommelt maar we rijden in ieder geval. Uiteindelijk hebben we gewoon een uur gedaan over de 20 kilometer, maar het was het zeker waard. Nature's Window was adembenemend mooi. We konden ook nog naar "Z-bend", ook een erg mooi uitzichtpunt maar het dit was nog eens 7 kilometer heen en terug en het begon al laat te worden en je wilt hier in australie niet in het donker rijden dus reden we weer terug. De meiden wilden vanavond nog 300 kilometer afleggen wat we ze afraden want tenzij je een "bullbar" (ijzer geraamte voor je auto) is het verantwoord. Want 's-nachts komen de kangaroe's tevoorschijn en die hebben de neiging voor je auto te springen en zonder bullbar dan ben je gewoon de sjaak.

Maar we gingen weer terug, wederom een uur terug rijden. Nadat we onze campervan weer in het zicht hadden waren we toch weer blij en opgelucht. Ja, je weet nooit wat er onderweg gebeurd en de wicked campervans zijn niet de meest betrouwbare campervans.

'S-avonds zijn we voor het eerst uiteten geweest. Nou ja, uiteten.

We hebben lekkere fish & chips gegeten met een gratis zonsondergang. Wat wil je nog meer?