Een stukje Nederland in Australie

Fremantle, een klein vissersplaastje wat vroeger eigenlijk onderdeel was geweest van Perth.

Veel bootjes
Fremantle was heel makkelijk te bereiken per trein. Het lag dan ook niet zo ver verwijderd van Perth. Ik kwam aan op het station en zo te zien was Fremantle wel voorbereid op een stroom toeristen want alles stond goed aangegeven en zelfs op het station kon je een A4-tje meenemen met de plattegrond van het dorpje.
Mijn plan was om eerst naar de Esplenade te gaan. Een grasveld wat ook wel als parkje werd gebruikt door de lokale bevolking met uitkijk op de haven. Er stonden grote bomen zodat je de schaduw op kon zoeken en gezinnen met kinderen die genoten van het weekend. Even wat relaxen het gras en even uitzoeken wat ik allemaal wilde gaan bekijken in Fremantle. Er was in ieder geval genoeg te doen.
Eerst naar het maritiem museum. Oh, wat was ik blij! Ze hadden hier ook het gratis bussysteem dus rondkomen was hier ook een makkie. Bij het maritiem museum was ik dan ook snel.
Ik keek over de rivier die overliep in de oceaan met gigantische vrachtschepen volgeladen met gigantische containers. Het maritiem museum was een modern gebouw met buiten panelen met namen van de immigranten die per boot rond de vijftiger jaren richting Australie zijn gevaren.
Binnen kocht ik een kaartje en zag ik overal om me heen boten zowel klein als groot als oud en nieuw. In het eerste gedeelte van het museum werd vooral getoond hoe men vroeger vis ving, welke boten daarvoor gebruikt werden en hoe dit in de lopen der jaren verliet.
Het volgende gedeelte ging vooral over de trots van Australie. Zij hadden namelijk in 1983 de America Cup (belangrijke zeilwedstrijd) gewonnen met een geheim wapen. Zij hadden namelijk de opdracht gegeven om de boot zo snel mogelijk te maken. Dit had men namelijk gedaan door de kiel (onderste gedeelte van het schip, ter balans) soort van vleugels gedaan en wie had dat weer uitgevonden. De nederlanders! Jippie ja jeeh! De boot waarmee ze de america cup hadden gewonnen stond in het museum met de bijzondere kiel. Ook stond er een boot van de heer Jon Sanders. Deze man was in zijn eentje twee keer de wereld rondgereisd en zijn boot was tentoongesteld, de foto heb ik bijgevoegd. De foto is op waarheid gebaseerd. De boot lag op een gegeven moment in deze positie in zee en de golf reikte het plafond van het museum. Als je daar over nadenkt, dan denk je echt van wauw! Hij was namelijk maar de enige man op het schip. De enige man waar hij contact mee had, was iemand uit Australie waar hij 1 keer per week contact mee had over zijn locaties en hoe het ging op de boot.
Verder in het museum werden ook nog andere boten getoond waaronder vissersschepen en zelfs een bootje van 1 meter wat mensen gebruikte als soort van kano en toen ik eenmaal bijna aan het eind van het museum was, zag ik mariniers. Geen australische maar van aziatische komaf.
Ik heb ze nog op de foto proberen te zetten, maar helaas....

Batavia
Na het maritiem museum ben ik richting Fremantle park gelopen. Ik liep door de straten van Fremantle en bevondt me bijna een paar honderd jaar terug in de tijd want heelveel van de gebouwen die je om je heen ziet zien er als nieuw uit maar hebben de uitstraling van 300 jaar oud. Onderweg nog even een broodje gekocht. Het Fremantle park was echter druk bezet. Cricket werd beoefend door de plaatselijke cricket vereniging. Ik ging aan het rand van het park zitten om hiervan te genieten. Ook al snapte ik er niks van, het was toch wel erg leuk om te zien.
Daarna besloten om toch maar niet de gevangenis te bezoeken. Dit scheen toch wel 1 van de oudste gevangenissen van australie te zijn en een aantal gevangenen stonden vooral bekend om de ontsnappogingen die werden gedaan maar ik liep er langs en zag er zoveel auto's staan. Het leek wel een attractiepark. Dan leek me de shipwreck galleries interresanter.
Ook dit was wederom makkelijk te bereiken en de entree was alleen een donatie van 2 dollar. Wat het interresante aan dit museum was, dat het voor het grootste gedeelte over de geschiedenis van Australie ging ten tijde van de VOC (Verenigde Oostindische Compagnie), dit betekende dat veel van de stukken die getoond werden van Nederlandse geschiedenis waren.
Ik liep naar binnen en me aandacht werd gelijk getroffen door een gigantisch houten anker van 2 a 3 meter lang van een paar honderd jaar van een nederlands schip.
Ik liep door en kwam terecht in tentoonstelling over "Hartog De Vlamingh". Hij vaardde met het beroemde schip de "Batavia" richting Australie waar iedereen op een eiland strandde en er een muiterij ontstond. Oude nederlandse schilderijen werden er getoond, maar ook oude kaarten van bepaalde stukken van WA (Western Australia) en zelfs nederlandse munten. Ze hadden ook nog de befaamde plaat van "Hartog De Vlamingh". Dit heeft op een klif gestaan op het noordoosten van Australie. En sindsdien werd dat stuk land "het land van Eendracht" genoemd. Deze plaat is normaal gesproken te zien in het Amsterdams Rijksmuseum maar was nu speciaal voor de tentoonstelling naar Fremantle gehaald.
Maar het topstuk van de collectie was toch wel dat ze een gedeelte van het eeuwenoude schip de "Batavia" hadden gerestaureerd. Het was wel heel indrukkwekkend om te zien. Ook al was er weinig van het schip over.
Daarna ben ik nog even richting de winkelstraat van Fremantle gelopen om een lekkere smoothie te halen en ondertussen genoot ik van de straatmuzikanten die cubaanse muziek aan het maken waren, waaronder een aantal nummers van de Buena Vista Social Club. Ze waren erg goed. Daarna liep ik door naar een andere straat en hier was een jongenman met hanenkam en leren rok een doedelzak aan het spelen op een hele aparte manier moet ik zeggen. Maar dat was nog geen eens zo erg. Er waren ook een paar ieren. Ik heb tijdens mijn reis gehoord, dat ieren eigenlijk gek zijn. Voorheen geloofde ik dat niet maar nu, zeg ik:"Ja, zeker!". Ze begonnen namelijk mee te dansen alsof ze dronken in een kroeg stonden. Het was te hilarisch voor woorden.
Daarna heb ik de lekkerste fish and chips ooit gegeten. Ik was niet de enige die dat vond, want ze waren uitgekozen als WA's beste fish and chips tent. Mjammie.
Daarna weer terug naar Perth.