Shopping time!

De vlucht van Ranong naar Bangkok duurde maar een uurtje en was dus zo voorbij.

Kaosan Road
Rond 18.00 uur kwam ik dan aan in Bangkok. Jeeh! Ik was blij. Eerst maar even wat eten zien te scoren want eer dat ik een hotel had gevonden zou het ook wel weer 20.00 uur a 20.30 uur worden, wist ik uit ervaring.
Dan is er zoveel keuze uit eettentjes dat je niet meer weet wat je moet kiezen. Ik ben gewoon maar voor de simpele caesar salade gegaan met een orange juice met heelveel ijs. Erg lekker!
Daarna naar de bus. Er was namelijk een speciale busdienst die langs alle toeristische buurten ging en was 150 bath (3 euro). Helaas was het wel even wachten en rond 20.00 uur vertrok de bus dan eindelijk. Ik kwam aan op Kaosan Road. Het backpackers gedeelte van de stad.
Het zag er allemaal gezellig uit. Restaurantjes, cafe'tjes er was nu zelfs ook nog een markt aan de gang, maar eerst op zoek naar een hotel. Dat was me eerste prioriteit want die backpack werd er niet lichter op.
Na een hotels afgegaan te zijn, had ik er 1 gevonden. Niet een toplocatie, maar ach morgen kon ik altijd op me gemak naar een ander kijken. Het voordeel was wel, het was lekker goedkoop voor Bangkok begrippen. Nadat ik alles gedumpt heb, het was inmiddels 21.30 uur, ben ik nog even in de straat wezen kijken. Erg gezellig allemaal, er hing een leuke sfeer.
Soort van Thamel (Kathmandu, Nepal) maar dan wat rustiger. Je kon er met gemak een tattoo laten zetten. Dat heb ik maar niet gedaan en voor een tientje kon je een degree kaart (universiteit) of een press kaart of een id kaart halen. Ik zag ook dat er een swengers winkel(amerikaanse ijs keten)zat. Dus ik heb mezelf even op een heerlijk ijsje getrakteerd. Rond 23.00 uur ben ik me bed ingedoken.

Inkheart of Madagascar 2?
De volgende morgen ben ik eerst even gaan ontbijten en toch maar even van hotel gewisseld.
Daarna was het vooral een kwestie van regelen van een aantal dingen voordat ik naar Singapore zou vliegen waaronder een nieuwe Lonely Planet kopen van WA (Western Australia), spullen ophalen bij het Prince Palace Hotel, een aantal spullen opsturen. 'S-middags ben ik lekker naar Central World (groot shoppingmall) gegaan. Niks gekocht uiteraard, moest zuinig zijn met me geld. 'S-avonds ben ik naar de bioscoop gegaan van Central World. Het was nog een moeilijke beslissing, hoor! Naar een animatie film of een fantasy film. Uiteindelijk werd het de fantasy film genaamd "Inkheart". Een leuke en mooie fantasy film.
In thailand is het wel apart om naar de film te gaan want voordat elke film begint wordt er een stukje video van de koning getoond en komt het volkslied langs. Iedereen gaat dan braaf staan om zijn eer te betuigen aan de koning. Dat gaat bij ons wel anders. Hier staat de koning dan ook heel hoog aangeschreven. De koning is momenteel rond de 80 jaar. Zou hij overlijden dan zou dit een hele schok voor het hele land zijn. De bioscoop was ook gigantisch met 12 zalen en hypermodern, het zag er allemaal heel mooi uit. Voor de film ben ik voor het eerst in me leven japans gaan eten. Ik kreeg een menukaart in me handen met gerechten waar ik nog nooit van gehoord had, nadat ik de moeilijke beslissing had genomen welke maaltijd ik nou eigenlijk wilde, kreeg ik een mooi bord met sushi's op tafel. Het smaakte apart maar toch wel erg lekker. Na me avondeten ben ik naar de film gegaan en daarna weer terug naar het hotel.

Monnikengekte
De volgende dag zou ik naar Panthip Plaza gaan. Een shoppingmall wat bekend was als het "geekparadise". Het was namelijk een shoppingmall met allemaal elektronica en alle benodigdheden die je nodig hebt voor een computer. Met de taxi was de beste en goedkoopste manier. Daar aangekomen was het eerste wat me opviel was dat er zoveel monnikken rondliepen. Je zag hier meer monnikken, dan je in een normale tempel zag. Verbazingwekkend!
Waarschijnlijk hielden die ook wel van een gadget hier of daar.
Dan nog op zoek naar het gene waar ik naar op zoek was. Een externe hardeschijf zodat de vele foto's die ik onderweg had gemaakt op een harde schijf kon zetten en ik me fotokaarten weer leeg kon maken. Ik wilde eerst even rondshoppen en al snel bleek dat verschillende verkopers verschillende prijzen aanhielden. Het scheelde wel dat ik precies wist wat ik wilde hebben. Na een uurtje rondgesnuffeld te hebben toch gekozen. Voor de hardeschijf die ik wilde hebben, betaalde ik 1900 baht (42 euro) terwijl je Nederland er 80 euro voor moet neerleggen.
'S-avonds ben ik er vroeg in gegaan want rond 06.00 uur de volgende dag zou ik opgehaald worden om naar het vliegveld gebracht te worden voor mijn vlucht naar Singapore.